Beste
bezoeker van deze website,
In 2008
heb ik een bezoek aan Oost-Cuba gebracht en contact gelegd met de Evangelische
kerk. Na overleg met de plaatselijke voorganger is toen besloten om de zendingsactiviteiten
daar te stimuleren en te ondersteunen. Tijdens een tweede bezoek hebben we ervaren dat God dit initiatief rijkelijk gezegend heeft. Het heeft geleid tot een grote groei van
de gemeente. In de loop van de afgelopen vier jaar zijn er zo'n 50 kerken bijgekomen, vooral in afgelegen bergdorpen. Veel mensen zijn tot geloof gekomen en hebben met vrede met God gevonden door geloof in Jezus Christus.
Eind
2019 is de vzw. JOB, waar dit hulpproject administratief was ondergebracht,
gestopt met haar activiteiten. Het ondersteuningsproject voor de Evangelische Kerk in Oost-Cuba maakt
sindsdien deel uit van de Evangelische Kerk Bourgoyen, Brugsesteenweg 325, 9000
Gent.
Wij, als Evangelische Kerk Bourgoyen willen deze opdracht graag verderzetten en de kerk in Oost-Cuba blijven
ondersteunen, maar daarvan zijn wij afhankelijk van giften. De ondersteuning
van een zendelingsechtpaar bedraagt 20 euro per maand. Dat is niet veel denkt u,
maar u moet weten dat een maandloon in Cuba om en nabij 10 euro ligt! Dus met
zo’n geringe bijdrage kunnen wij gelovigen in staat stellen zich fulltime aan
het werk van de Heer te wijden. Momenteel ondersteunen wij zo’n 20 fulltimers
en enkele alleenstaanden, maar er is een wachtlijst met kandidaten…
U kunt
uw financiële bijdrage storten op de rekening van de hierboven vermelde
gemeente.
Het rekeningnummer
is: IBAN: BE35 9733 5649 4737. Vergeet bij uw overschrijving niet te vermelden:
‘Hulp Kerk Caraïben’.
Bij
voorbaat hartelijke dank,
Gerhard
Westerman (Oudste Evangelische Kerk Bourgoyen)
________________________________________________
Noodkreet uit Cuba
Bericht overgenomen van de Spaanse Evangelische Zending
Geliefden,
Sta mij toe jullie op de hoogte te brengen van de huidige omstandigheden en jullie om gebed te
vragen. De actuele situatie in Cuba is alarmerend; het is een absolute chaos. Van het Cuba dat
jullie kennen, waar toen ook al ernstig werd geleden, is nog maar heel weinig over. Ik overdrijf
niet. De omstandigheden zijn extreem zwaar geworden. Zelfs het meest basale waar je aan kunt
denken, het is er niet. Psalm 11 is in de laatste dagen mijn toevlucht geweest: "Wanneer de
grondslagen zijn vernield, wat kan dan de rechtvaardige doen?” We zijn genoodzaakt ons geloof
te beleven in een extreem scenario. De dood nadert ons in een verwoestend tempo, zonder
verdovende, kalmerende of palliatieve middelen voor ziel of lichaam. Het zijn extreem
moeilijke tijden. De agressie van het virus samen met de slechte situatie van het
gezondheidssysteem spannen samen tegen alle Cubanen. Tegelijkertijd zijn wij genoodzaakt
om dagelijks de straat op te gaan om iets te eten te zoeken. Het zijn buitengewoon stressvolle
tijden, tijden waarin alleen God ons kan ondersteunen.
Verschillende vrienden en voorgangers gaan door heel zware momenten. Diverse broeders,
vrienden en kennissen zijn gestorven. De dood op zichzelf is niet eens het meest
angstaanjagende. Het meest vreselijke is de manier waarop de dood duizenden Cubanen treft.
De officiële getallen die de overheid rapporteert zouden niet verder van de waarheid af kunnen
staan. Uit de eerste hand: mijn eigen schoonmoeder en verschillende vrienden vechten op dit
moment tegen covid. Thuis, zwaar verzwakt en samenwonend met andere mensen met een hoog
gezondheidsrisico. Er is geen plaats waar ze naar toegebracht kunnen worden en er zijn geen
medicijnen. De patiënten verdringen zich in de gangen van ziekenhuizen in het hele land.
Rauwe beelden worden in besloten kring gedeeld om de triomfalistische sluier van het
Cubaanse socialistische systeem te corrigeren.
De recente protesten van de Cubanen werden op brute wijze het zwijgen opgelegd en nog steeds
zitten veel Cubanen in de gevangenis omdat ze op vreedzame wijze om vrijheid vroegen.
Anderen, nog in afwachting van een uitspraak, hangt tot wel een jaar gevangenisstraf boven het
hoofd wegens het publiekelijk uiten van hun ontevredenheid. Van anderen, ook pastores, is
niets bekend. Het overheidssysteem heeft op grote schaal massale marsen van communisten
georganiseerd te midden van een ongekende pandemische piek om het publieke imago op te
poetsen. Het toppunt van een systeem dat het beschuldigen van anderen als enig script heeft om
het eigen falen te verbergen. De wanhoop en sociale verstikking nemen toe en laten een diepe
wonde achter.
Moge God ingrijpen met hulp van boven en onze pijn verlichten, ons volk genadig zijn en onze
honger en dorst naar gerechtigheid stillen. Stop niet met bidden voor jullie Cubaanse broeders
en zusters en voor ons land in het algemeen.
Een sterke omhelzing.
______________________________________________________